Γεννήθηκε στα Μέγαρα το 1906. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητές τους Ιακωβίδη, Γερανιώτη, Θωμόπουλο και Νίκο Λύτρα. Αποφοίτησε το 1929. Έκτοτε ασχολήθηκε συστηματικά με την χαρακτική και έγινε ένας από τους πρώτους γνωστούς χαράκτες στην Ελλάδα, συνεχίζοντας πάντως να ασχολείται και με τη ζωγραφική.
Ξεκίνησε να εργάζεται ως σκιτσογράφος, αρχικά στην εφημερίδα «Πατρίς» (1929-1934) και στη συνέχεια στο «Έθνος» (1931-1939). Παράλληλα συμμετείχε σε όλες τις εκθέσεις της Ένωσης Σκιτσογράφων. Το 1939 προσελήφθη από την Τράπεζα της Ελλάδος στο τμήμα χάραξης τραπεζογραμματίων. Στο πλαίσιο αυτής της εργασίας, μετεκπαιδεύτηκε σε τεχνικές χαλκογραφικής χάραξης στην Εθνική Τράπεζα της Αυστρίας, με δυο ταξίδια στη Βιέννη (1939 και 1949-1950). Μέχρι το 1966 συνεργαζόταν με το Ίδρυμα Εκτυπώσεων Τραπεζογραμματίων και Αξιών (ΙΕΤΑ), κάνοντας μακέτες και χαράξεις τραπεζογραμματίων.
Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση με ξυλογραφίες, χαλκογραφίες και λιθογραφίες στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αλεξανδρείας το 1957, τη χρονιά που συμμετείχε και στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας.
Χρησιμοποιεί όλες της τεχνικές της χαρακτικής, συνήθως σε μαυρόασπρες συνθέσεις. Η θεματολογία του επικεντρώνεται σε σκηνές εργασίας στην ύπαιθρο ή στην πόλη (θεριστές, ψαράδες, υφάντριες, αγρότες). Δούλεψε επίσης τοπιογραφίες, γυμνά και νεκρές φύσεις. Με αφετηρία τη ρεαλιστική απεικόνιση ανέπτυξε μια προσωπική γραφή που συνδιαλέγεται με τον τον εξπρεσιονισμό και τον κυβισμό. Οι ανθρώπινες μορφές δημιουργούν μια αίσθηση κίνησης που απλώνεται στην επιφάνεια των έργων, τονίζοντας το ρυθμό της σύνθεσης, ενώ τα καμπύλα σχήματα εξισορροπούν την οξύτητα της χάραξης. Παράλληλα με την εκθεσιακή του δραστηριότητα ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, ποιητικών συλλογών και λευκωμάτων με ξυλογραφίες και σχέδια, καθώς και με τη σχεδίαση γραμματοσήμων, ιδίως κατά τη δεκαετία του 1950.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Ελεύθεροι Καλλιτέχναι» και συμμετείχε σε όλες της εκθέσεις της (1935-1938). Ήταν επίσης μέλος της Ομάδας Ελλήνων Ζωγράφων-Χαρακτών και της διεθνούς Ένωσης Ξυλογράφων Xylon.
Παρουσίασε το έργο του σε οκτώ ατομικές και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έλαβε μέρος στις Μπιενάλε της Βενετίας (1940), της Αλεξάνδρειας (1955, 1957), Χαρακτικής της Λιουμπλιάνα (1956), Σάο Πάουλο (1961) και σε πολλές Πανελλήνιες. Το έργο του τιμήθηκε επανειλημμένα με βραβεία (A΄ βραβείο χαρακτικής, Exposition Internationale, Παρίσι 1937. A΄ βραβείο Μπιενάλε Αλεξανδρείας, 1955. χάλκινο μετάλλιο στο Παρίσι, 1963, κ.α.). Το 1987 οργανώθηκε μεγάλη αναδρομική του έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, στις Δημοτικές Πινακοθήκες Αθηναίων, Ρόδου, Θεσσαλονίκης, στην Τράπεζα της Ελλάδος κ.α.