Γεννήθηκε το 1902 στην Κωνσταντινούπολη, όπου πήρε τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής και μικρογραφίας δίπλα στο ζωγράφο και λογοτέχνη Λύσανδρο Πράσινο. Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μετέβη στο Παρίσι, όπου σπούδασε στην Ecole des Arts Decoratifs και στα εργαστήρια της Grande Chaumière και της Academie Julian (1922-1928). Μαθήτευσε επίσης ως σκηνογράφος κοντά στον Ladislas Medgyes, καθώς και στο πρωτοποριακό Theatre de l’Atelier του Charles Dullin, του οποίου έγινε μόνιμος συνεργάτης κατά τη δεκαετία του 1930. Συνεργάστηκε επίσης και με άλλους παρισινούς θιάσους όπως η Compagnie des Quinze κ.α. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1940, συνέχισε τη σκηνογραφική του δουλειά, αναπτύσσοντας αξιόλογες συνεργασίες με όλα τα κρατικά θέατρα και με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του ελεύθερου θεάτρου.
Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής το 1946 στον «Παρνασσό». Το ζωγραφικό του έργο χαρακτηρίζεται από μια προσωπική εκφραστική γλώσσα με καθαρά ποιητική διάθεση. Στα πρώιμα έργα του εντάσσει υπερρεαλιστικά στοιχεία και σχηματοποιημένες μορφές σε χώρους φανταστικούς, δημιουργώντας μια ονειρική ατμόσφαιρα. Βαθμιαία υιοθετεί μια πιο αφαιρετική γραφή, με έμφαση στο δυναμισμό των συνθέσεων και στο λαμπερό χρώμα. Η απομάκρυνσή του από την παραστατική απεικόνιση και η στροφή του προς την αφαίρεση συμπίπτει με μια γενικότερη τάση των Ελλήνων καλλιτεχνών προς αυτή την κατεύθυνση κατά τη δεκαετία του 1960. Οι συχνές αναφορές στον κόσμο της φύσης, κυρίως της θάλασσας, που κυριαρχούν στη θεματολογία του, αποδίδονται με αφαιρετικό τρόπο και συνθέτουν ιδιόμορφα λυρικά τοπία, αναδεικνύοντας τη διακοσμητική διάσταση των ποιητικών εικόνων.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ομάδας «Στάθμη» (1949). Το 1957 μαζί με τους Π. Τέτση, Φ. Φραντζεσκάκη και Ελένη Βακαλό, ίδρυσε την πρώτη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών στην Ελλάδα, στην οποία και δίδαξε ως το 1978. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Το 1979 εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κέδρος το βιβλίο του «Σύντομη Ιστορία της Σκηνογραφίας».
Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετείχε επίσης σε πολλές ομαδικές, σε διεθνείς εκθέσεις σκηνογραφίας, σε παρισινά Salons, στις Πανελλήνιες 1952, 1957, 1965, 1969 και 1975, στις εκθέσεις Grekish Konst (Στοκχόλμη 1947) και Modern Greek Artists (Λονδίνο 1966), στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1968), κ.α. Το 1938 έλαβε το Α’ βραβείο στην Έκθεση Carmine στο Παρίσι, ενώ το 1953 η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε το παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής για τις υπηρεσίες του στο γαλλικό θέατρο. Ζωγραφικά και σκηνογραφικά έργα του υπάρχουν σε σημαντικά μουσεία και συλλογές σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική.