Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1937. Ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα και μετά από ένα σύντομο πέρασμα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, έφυγε για τη Γερμανία (1962). Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου ξυλογλυπτική και εφαρμοσμένες τέχνες. Η πρώτη της ατομική έκθεση έγινε το 1964 στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών στην Αθήνα.
Τα πρώτα της έργα, τα ‘αμμένια’ όπως τα αποκαλεί η ίδια, τα κατασκεύασε στη Γερμανία. Πρόκειται για ανάγλυφες πλάκες από φυσικά υλικά και άμμο, με μοτίβα που παραπέμπουν σε αρχαίους πολιτισμούς. Η επεξεργασία αυτών των έργων περιλάμβανε διαδικασίες φθοράς και αλλοίωσης, με την τοποθέτηση ή κατάκρυψή τους σε διάφορους χώρους, στο ύπαιθρο ή σε δρόμους της πόλης. Αργότερα στράφηκε προς τη ζωγραφική, δημιουργώντας αφαιρετικές συνθέσεις με καθαρές γραμμές και αρμονικά χρώματα, στις οποίες ενσωματώνει πολύτιμα μέταλλα (χρυσό ή/και ασήμι). Στο μεγαλύτερο μέρος του ζωγραφικού και γλυπτικού της έργου αποφεύγει συνειδητά την παραστατικότητα. Ωστόσο έχει σχεδιάσει σειρές ανθρώπινων μορφών, πρόσωπα με τερατώδη χαρακτηριστικά, σαν εφιαλτικές μεταλλάξεις, που θυμίζουν την εξπρεσιονιστική αισθητική των σύγχρονων κόμικς.
Η παρουσία της στον καλλιτεχνικό χώρο χαρακτηρίζεται από μια διάθεση αμφισβήτησης της τρέχουσας λειτουργίας των εικαστικών τεχνών, της εμπορευματοποίησης των έργων τέχνης και της προβολής των δημιουργών τους. Η ζωγράφος διατηρεί μια συνεπή αντισυμβατική στάση που συχνά εκφράζεται με μια δόση ειρωνείας. Απέχει από δημόσιες εμφανίσεις και δεν επιδιώκει την προώθηση του έργου της. Το όνομά της έχει συνδεθεί (ίσως καταχρηστικά) με το κίνημα Fluxus, λόγω της γενικότερης αντίληψης που διέπει τη δουλειά της.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΤ, 1975). Επίσης έχει ασχοληθεί με την εικονογράφηση βιβλίων.
Η εκθεσιακή της δραστηριότητα είναι πολύ περιορισμένη. Έκανε μόνο τρεις ατομικές εκθέσεις, μια κοινή παρουσίαση με το Γρηγόρη Σεμιτέκολο (Νέες Μορφές, 1974) και συμμετείχε σε λίγες ομαδικές, κυρίως σε Ελλάδα και Κύπρο.