Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1916. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Γαλλία το 1922, λόγω των διωγμών του καθεστώτος Ατατούρκ. Οι μνήμες από αυτή την περιπέτεια σημάδεψαν τον ψυχισμό του. Οι επιλογές του δεν προήλθαν από συστηματικές σπουδές ζωγραφικής, αλλά από την πρώιμη εξοικείωσή του με θέματα τέχνης και λογοτεχνίας, μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον. Από νωρίς συνδέθηκε με τους κύκλους των σουρρεαλιστών και γενικά με τη γαλλική διανόηση.
H πρώτη του ατομική έκθεση στο Παρίσι (1938, Billiet-Pierre Vorms) έδειχνε εμφανείς σουρρεαλιστικές επιρροές. Μετά τον πόλεμο του ’40 η ζωγραφική του θα ενταχθεί περισσότερο στο κλίμα της νέας Ecole de Paris. Από το 1948 εξέθετε τακτικά στην Galerie de France (έως το 1976).
To 1949 απέκτησε τη γαλλική υπηκοότητα και το 1951 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Προβηγκία. Εκεί ασχολήθηκε εντατικά με το σχεδιασμό ταπισερί και άρχισε να ζωγραφίζει εκ του φυσικού τους γύρω λόφους, εφαρμόζοντας μια ιδιαίτερη γραφή με επικαλυπτόμενες γραμμές και κηλίδες. Σε αυτό το κεντρικό κομμάτι της δουλειάς του εντάσσονται και τα τοπία από τις Σπέτσες, που σχεδίασε στο πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα, το 1958.
Στον τομέα της προσωπογραφίας, τα σημαντικότερα έργα του (μετά το 1962) είναι ιδιόμορφα πορτρέτα μελών της οικογένειάς του ή άλλων προσωπικοτήτων, που αποδίδονται άλλοτε αφαιρετικά με χρωματικές κηλίδες, άλλοτε σχεδιαστικά με παραμορφωτικές επεμβάσεις ή συμβολικές αναφορές, σαν προσωπικά σχόλια για το εικονιζόμενο πρόσωπο.
Οι τελευταίες θεματικές ενότητες της ζωγραφικής του ήταν τα Τουρκικά τοπία (1970-1981), τα Δέντρα (μετά το 1980) και οι Peintures du Supplice, για το Παρεκκλήσιο Notre Dame de Pitié στο Saint-Remy-de-Provence.
Συνεργάστηκε με τις εκδόσεις Gallimard και εικονογράφησε πλήθος βιβλίων. Σκηνογράφησε σημαντικές θεατρικές παραστάσεις. Φιλοτέχνησε πάνω από 150 ταπισερί και πολλά γλυπτά.
Έχει γράψει κείμενα για την τέχνη και έχει εκδώσει τα βιβλία Les Pretextats (1973) και La Colline tatouée (1983).
Τιμήθηκε με τους τίτλους : Chevalier des Arts et des Lettres (1961), Chevalier de la Légion d’Honneur (1966) και Officier des Arts et des Lettres (1981).
Έκανε ατομικές εκθέσεις σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα εμφανιζόταν τακτικά μετά την πρώτη του ατομική (1966, Μέρλιν). Το έργο του παρουσιάστηκε σε πολλές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις, καθώς και σε αρκετές αναδρομικές, στη Γαλλία, το Βέλγιο και την Ελλάδα, πριν και μετά το θάνατό του.
Από το 1986 (έτος του θανάτου του στην Eygalières, Ν. Γαλλία) λειτουργεί η Donation Mario Prassinos στο Saint-Remy-de-Provence, με τα 108 έργα που δώρισε ο ζωγράφος στο γαλλικό κράτος το 1985.
Το 2005 εκδόθηκε μονογραφία για το έργο του (Actes Sud, Arles, Γαλλία).