Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1934. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1954-1960) με τον Γιάννη Μόραλη και τον Σπύρο Παπαλουκά. Το 1960 έκανε μια πρώτη ατομική έκθεση στη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Ρεθύμνου και έφυγε για ένα χρόνο στο Παρίσι, με υποτροφία του κληροδοτήματος Μίκας Σκουζέ. Λίγο αργότερα ξαναπήγε στο Παρίσι, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. και συνέχισε τις σπουδές του με τον Maurice Brianchon στην Ecole des Beaux Arts (1963 -1966). Αντίθετα με πολλούς συνομηλίκους του ζωγράφους, δεν επηρεάστηκε από τις αφαιρετικές μορφές της παρισινής τέχνης, αλλά μελέτησε την παραστατική ζωγραφική παλιότερων και σύγχρονων καλλιτεχνών, ενισχύοντας τη δική του άποψη για την εικαστική έκφραση μέσω της αναγνωρίσιμης εικόνας.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δίδαξε στο προπαρασκευαστικό τμήμα της ΑΣΚΤ (1968 -1978) και έγραψε τη μελέτη Η τεχνική του λαδιού, για χρήση των σπουδαστών (εκδόθηκε από την ΑΣΚΤ το 1981). Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΤ, 1974).
Στη ζωγραφική του, όπως παρουσιάστηκε στην πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1969, Άστορ) επικρατούσαν αρχικά οι αυστηρές συνθέσεις με οικεία αντικείμενα σε εσωτερικούς χώρους και η έμφαση στην απόδοση του φωτός. Η επισταμένη παρατήρηση των εικονιζόμενων αντικειμένων και η ακραία λιτότητά τους έδειχναν την πρόθεση του καλλιτέχνη να ερευνήσει σε βάθος το θέμα του και τις δυνατότητες της ζωγραφικής του.
Τα επόμενα χρόνια η θεματολογία του έγινε πιο σύνθετη και τα αντικείμενα απέκτησαν σαφέστερο συμβολικό χαρακτήρα, με καθαρές αλλά διακριτικές αναφορές στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα (τρομπέτες, σημαίες, παράσημα...). Η πλούσια επεξεργασία των χρωμάτων (πάντοτε δούλευε με ελαιογραφία) έκανε πιο αισθητή τη σιωπηλή ατμόσφαιρα των έργων.
Γύρω στο 1980 εισβάλλει στο έργο του η ανθρώπινη μορφή, που απουσίαζε από την προηγούμενη ζωγραφική του. Στην τελευταία περίοδο της δουλειάς του κυριαρχούν τα γυναικεία πορτρέτα και γυμνά, σε ήρεμες μνημειακές συνθέσεις, το πιο απαιτητικό θέμα για ένα ζωγράφο που κατακτά την ωριμότητα.
Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 1983 του απονεμήθηκε το 7ο Βραβείο Καζαντζάκη από το Δήμο Ηρακλείου Κρήτης και οργανώθηκε αναδρομική του έκθεση στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου (Ηράκλειο). Πέθανε στην Αθήνα το 1985. Ένα χρόνο αργότερα (1986), το έργο του παρουσιάστηκε αναδρομικά στην Εθνική Πινακοθήκη.
Μόνιμη συλλογή αντιπροσωπευτικών έργων του στεγάζεται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης - Δημοτική Πινακοθήκη “Λευτέρης Κανακάκις”, στο Ρέθυμνο.