Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1958. Από το 1987 έως το 1992 σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. με υποτροφία του Ι.Κ.Υ., με δασκάλους τον Νίκο Κεσσανλή και τη Βάσω Κυριάκη.
Στην πρώτη του ατομική έκθεση (1993, Γκαλερί Ζουμπουλάκη) δανείζεται εικόνες και σύμβολα από τη φύση, τα οποία αποτυπώνει στους πίνακές του ως τελετουργικά σύμβολα με δεκάδες ερμηνείες και προσεγγίσεις. Χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο γήινους τόνους που ενισχύουν τη μεταφυσική διάσταση των σχεδίων που απεικονίζουν. Τα πρώτα χρόνια (1988-1997) απουσιάζει παντελώς η ανθρώπινη φιγούρα από τα έργα του. Από το 1998 αρχίζει να την εντάσσει στις συνθέσεις του, αρχικά αλλοιωμένη, ενώ στην συνέχεια δεσπόζει στον χώρο κατακτώντας τον. Στη συνέχεια ο ζωγραφικός χώρος αναπτύσσει μεγαλύτερη δυναμική, παύει να στέκεται σαν φόντο πίσω από την ανθρώπινη μορφή, μπαίνοντας συμβολικά σε πρώτο πλάνο, ενώ συμβατικά μεγέθη, διαστάσεις κι αποστάσεις ακυρώνονται, δημιουργώντας ένα διάλογο μεταξύ πραγματικού και φανταστικού. Πειραματίζεται κατεξοχήν στην ζωγραφική, παράλληλα όμως ασχολείται κι με άλλες μορφές έκφρασης: βίντεο, κατασκευές, εγκαταστάσεις. Στην πιο πρόσφατη έκθεσή του Ζωγραφική και Μικρές Κατασκευές (Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, 2013) παρουσίασε κατασκευές που χωρίζονταν σε δύο ενότητες: η πρώτη είχε ως τίτλο «Τα βιβλία της μνήμης» και διερευνούσε τη σχέση της μνήμης και της γνώσης μέσα από την καθημερινότητα ενός βιβλίου, ενός η δεύτερη ενότητα έχει σχέση με την κατοικία σαν σύμβολο και έννοια. Χρησιμοποιώντας διαφορετικά υλικά, όπως το ξύλο, το σίδερο, τα νήματα και τα κεραμικά επιχειρεί με βάση το σκαρίφημα του αρχέγονου σχεδίου της κατοικίας να κατασκευάσει νέες εικαστικές προτάσεις για αυτό το θέμα.
Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και στο εξωτερικό (Νέα Υόρκη, Άμστερνταμ, Λονδίνο) και έχει λάβει μέρος σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις. Έργα του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, στο Μουσείο Βορρέ και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.