Γεννήθηκε στον Παλαιόπυργο Αρκαδίας το 1955. Αρχικά πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές σχεδίου και ζωγραφικής στο πλευρό του Δημήτρη Κοντού. Στη συνέχεια μετέβη στην Φλωρεντία, όπου σπούδασε στην Accademia di Belle Arti (1976-1979), ζωγραφική με τον Fernando Farulli και χαρακτική με τον Vizzano. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε από το 1980 έως το 2015 ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Το 1985 απέκτησε υποτροφία του Ι.Κ.Υ. Το διάστημα 1992-1995 έλαβε εκπαιδευτική άδεια για εκπόνηση καλλιτεχνικής και θεωρητικής εργασίας με θέμα: «Η χρήση της φωτεινής ακτινοβολία στη δημιουργία εικαστικού έργου», με επιβλέποντες καθηγητές τους Χρόνη Μπότσογλου, Νίκο Κεσσανλή και Ρένα Παπασπύρου.
Από την αρχή της καλλιτεχνικής του δημιουργίας ασχολήθηκε με τη δυναμική της φόρμας που αυτόνομα αναπτύσσεται μέσα στο χώρο και που καθορίζεται από το ίδιο το υλικό και το φως. Οι λιτές και αυστηρές του συνθέσεις μαρτυρούν εμφανείς επιρροές από την γεωμετρική αφαίρεση και τον κονστρουκτιβισμό, με κάποιες εννοιολογικές προεκτάσεις. Δημιουργεί συνθέσεις γραμμικών φωτεινών σχημάτων με τη χρήση ακτίνων λέιζερ και λαμπτήρων φθορισμού, οι οποίες αντανακλούν επάνω σε χαραγμένες επιφάνειες πλεξιγκλάς. Η χρήση του φωτός διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του. Αυτό το χαρακτηριστικό υπογραμμίζεται και μέσα από την ονοματοδοσία των διαδοχικών ενοτήτων της δουλειάς του: Φωτορροές (Γκαλερί Δεσμός, 1990), Χώρος Φωτός (Γκαλερί Δεσμός, 1993), Χώρος Φωτός 2 (Γκαλερί 111, Θεσσαλονίκη, 1995), Παίγμα Φωτός (Γκαλερί Κρεωνίδης, 1997).
Στην ενότητα Κοσμική Ενέργεια (Γκαλερί Stigma, 2001), επηρεασμένος από την αστροφυσική και την ενέργεια της ύλης, επιχειρεί να δημιουργήσει μια καλλιτεχνική αντιστροφή της επιστημονικής διαδικασίας. Κάθε έργο πλαισιώνεται από μαθηματικούς τύπους, ενώ ταυτόχρονα οι αντανακλάσεις στις διάφανες επιφάνειες του πλεξιγκλάς, μετατρέπουν το ψυχρό φως της τεχνολογίας σε ζεστή ακτινοβολία. Στη σειρά Αδιέξοδος Έξοδος (Γκαλερί Το Μήλο, 2007) συνεχίζει τους καλλιτεχνικούς πειραματισμούς του με αναφορές στη θεωρία του σύμπαντος και στον αστρικό κόσμο, επιστρατεύοντας όμως πολύ διαφορετικά εκφραστικά μέσα. Αντί για την έμφαση στη ρευστότητα του φωτός και της διαφάνειας, χρησιμοποιεί σκληρές ορθογώνιες επιφάνειες από χάλυβα στις οποίες αποτυπώνει φωτογραφίες με την τεχνική της τσιγκογραφίας. Παράλληλα αλλάζει και η θεματική του, η οποία στρέφεται προς την ανθρώπινη μορφή και κυρίως το γυναικείο σώμα.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε 6 ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Ιταλία.