Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1956. Σπούδασε πρώτα στη Σχολή Βακαλό 1973-1976 με τους Π. Τέτση και Γ. Βαλαβανίδη. Συνέχισε τις σπουδές του στην Accademia di Belle Arti της Φλωρεντίας (1976- 1978) με τον F. Farulli.
Από την πρώτη του ατομική έκθεση (1981, Dada, Αθήνα) και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, τα έργα του έδειχναν μια αναζήτηση εικαστικής γλώσσας με νεοεξπρεσιονιστικό προσανατολισμό, όπου η ζωγραφική συνδυαζόταν με κολάζ ή γλυπτές πολυεστερικές κατασκευές, κατά κανόνα ανθρωπομορφικές. Η συνέχεια της πορείας του φανερώνει μια διαρκή έρευνα γύρω από τα εικαστικά του μέσα και τα ερεθίσματα που καθορίζουν τη θεματολογία του. Για ένα διάστημα επανέρχεται στη δισδιάστατη ζωγραφική με πολλά αφαιρετικά στοιχεία, στη συνέχεια επικεντρώνεται στις έννοιες του χώρου και του χρόνου (Ανεμολόγια 1993, Ιστορίες του ανέμου 1996) αξιοποιώντας πάλι το χώρο και τα ένθετα στοιχεία. Εισάγει στη ζωγραφική του υπαρξιακές αναφορές (Παιχνίδια υποσυνείδητου 1999, Φανταστική αυτοβιογραφία 2002) ή εμπνέεται από τις περσικές μινιατούρες (Η μάσκα του πρίγκηπα 2003). Μέσα από όλες αυτές τις περιπλανήσεις οδηγείται τελικά σε μια ζωγραφική που δίνει έμφαση στην ανθρώπινη παρουσία, με εικόνες που βασίζονται κυρίως σε φωτογραφίες οικείων του προσώπων. Με μια ιδιότυπη χρήση του χρώματος αναδεικνύει άλλοτε την ψυχολογική και άλλοτε τη μεταφυσική διάσταση των μορφών (Μέρες επίγειες 2009, Πρόσωπα 2012).
Από το 1983 διδάσκει στα ΤΕΙ της Αθήνας, όπου σήμερα είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Γραφιστικής.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, την Κρήτη, την Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Αυστραλία, Βέλγιο, Η.Π.Α., Ιαπωνία, Νότιο Αφρική), ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν η 2η Biennale Νέων Δημιουργών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (1986, Θεσσαλονίκη), η Osaka Triennial (1996 Ιαπωνία) και η 4η Διεθνής Μπιενάλε της Sarjah (1999 Ε. Α. Εμιράτα), όπου κέρδισε το 2o βραβείο ζωγραφικής. Το 2007 εκδόθηκε μονογραφία για το σύνολο του έργου του.