Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1936. Το 1956 έφυγε για τη Ρώμη, όπου σπούδασε στην Academia di Belle Arti και έκτοτε εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ιταλική πρωτεύουσα. Εκεί παρουσίασε και την πρώτη ατομική του έκθεση (1960, La Tartaruga). Στα πρώιμα έργα του, επηρεασμένα από το κλίμα της ιταλικής πρωτοπορίας (Μπούρρι [Burri], Φοντάνα [Fontana], κ.ά.), αποτυπώνει σύμβολα του αστικού πολιτισμού, αριθμούς και γράμματα, σε μονόχρωμες επιφάνειες.
Τα επόμενα χρόνια απομακρύνθηκε από τα συμβατικά μέσα απεικόνισης και, από το 1967, μετά τη συμμετοχή του στην έκθεση με τίτλο Arte povera e IM Spazio στη Galleria La Bertesca της Γένοβα, συνδέθηκε με την Arte Povera και χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της. Στην τέχνη του χρησιμοποίησε από νωρίς έτοιμα αντικείμενα και «ταπεινά υλικά» (χώμα, κάρβουνο, σακιά από λινάτσα, μαλλί, σίδηρο, πέτρα, κ.ά.) αλλά και ζωντανά ζώα, φωτιά, χρυσό, κ.α. Σταδιακά, δημιούργησε ένα νέο καλλιτεχνικό λεξιλόγιο, που ενσωματώνει διάφορα μέσα έκφρασης, με πολλά κατασκευαστικά, θεατρικά και τελετουργικά στοιχεία, τα οποία οργανώνονται σε μεγάλες σύνθετες εγκαταστάσεις.
Χωρίς να σταματήσει να αυτοχαρακτηρίζεται ζωγράφος, προχώρησε σε μια ριζοσπαστική αναθεώρηση της έννοιας του ζωγραφικού έργου, όπου η φόρμα διατηρεί τον αισθητικό της ρόλο και την ερμηνευτική της δύναμη, αλλά αποκτά ζωή και κίνηση, προκαλεί τη συμμετοχή του θεατή και επεμβαίνει στην αρχιτεκτονική δομή του χώρου. Παράλληλα εκφράζει τα βιώματα και τους προβληματισμούς του καλλιτέχνη γύρω από τις ποικίλες διαστάσεις της σύγχρονης πραγματικότητας, με αναφορές στην κοινωνική και πολιτισμική ιστορία και με μια ποιητική ματιά στην ανθρώπινη υπόσταση.
Έχει παρουσιάσει πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις στην Ευρώπη και στην Αμερική, σε σημαντικές γκαλερί και μεγάλα μουσεία. Συμμετείχε επίσης σε ομαδικές και διεθνείς διοργανώσεις, όπως στη Μπιενάλε του Παρισιού (1967, 1971, 1969), Documenta (1972, 1977, 1982), Μπιενάλε Βενετίας (1972, 1974, 1976, 1978, 1980, 1984, 1988, 1993), Μπιενάλε Κωνσταντινούπολης (1993), Μπιενάλε του Σίδνεϊ (2008). Η παρουσία του στην Ελλάδα, μετά την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα το 1977 (Γκαλερί Μπερνιέ), είναι αρκετά τακτική. Το 1994 παρουσίασε αναδρομική έκθεση στο φορτηγό πλοίο Ιόνιον στο λιμάνι του Πειραιά. Σημαντικές εκθέσεις του οργανώθηκαν επίσης στην Αθήνα το 2004 στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το 2012 στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Έχει αναγορευτεί σε επίτιμο διδάκτορα της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ (2006) και της ΑΣΚΤ (2009).