Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1969-1975) και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1977 - 1981) με δάσκαλο τον Γ. Μαυροΐδη. Συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι με κρατική υποτροφία και με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, στην École des Beaux-Arts στο εργαστήρι του L. Cremonini (1981-1985).
Το 1986 πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση στην Galerie Étienne de Causans στο Παρίσι, όπου παρουσίασε ξύλινες μορφές αγγέλων μεσαιωνικής έμπνευσης. Η πρώτη της έκθεση στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε το 1988 στη γκαλερί Titanium, με έργα που δημιουργήθηκαν στο Παρίσι, μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο θέατρο και σε έναν εκτός λειτουργίας σταθμό του μετρό. Τα θέματά της βασίζονταν στη μακρόχρονη παρατήρηση των επιλεγμένων χώρων και στη στενή της σχέση μαζί τους. Κατά την επόμενη περίοδο, συνεχίζοντας το ίδιο πνεύμα, ζωγράφισε τα αμπέλια, τους ορυζώνες και τους βάλτους της Νότιας Γαλλίας, όπου ζούσε κατά διαστήματα. Μέχρι το 1999 η θεματολογία της περιλάμβανε κατά κύριο λόγο τοπία και νεκρές φύσεις. Μόνο από το 2000 εμφανίζονται στο έργο της ανθρώπινες φιγούρες, ενταγμένες σε εικόνες της φύσης ή στο αστικό περιβάλλον. Η έντονη αφηγηματική διάθεση σε συνδυασμό με μια ποιητική μετάπλαση της πραγματικότητας χαρακτηρίζουν τη ζωγραφική της. Οι σκηνές διαδραματίζονται άλλοτε σε χώρους καφενείων, θερινών σινεμά ή Carrousel, άλλοτε σε ονειρικούς τόπους επιθυμίας και μνήμης, με την ανθρώπινη μορφή να συμμετέχει μερικές φορές καθοριστικά στην αφήγηση. Στα πιο πρόσφατα έργα της, πάντως, υπάρχει μια σαφής απομάκρυνση από το αφηγηματικό στοιχείο, και μια στροφή προς την αμεσότητα της αποτύπωσης θαλασσινών τοπίων και βράχων (Mare Mineralis, 2015), κυρίως με την τεχνική της ακουαρέλας που τονίζει τη ρευστότητα των εικόνων.
Έχει παρουσιάσει το έργο της σε δεκαπέντε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και στο Παρίσι. Επίσης έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Φινλανδία). Συμμετείχε στην έκθεση Για ένα Νέο Ουμανισμό, που επιμελήθηκε η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα (Centre Culturel de Villejuif, Παρίσι 1990), στην έκθεση Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι και Γλύπτες στη Γαλλία (Maison de l’Europe, Παρίσι 1994), Ελληνική Τοπιογραφία: 19ος - 20ος αιώνας: Από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα 1998). Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.