Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Πρώτος της δάσκαλος στη ζωγραφική ήταν ο Πάνος Σαραφιανός. Παρακολούθησε για ένα χρόνο το εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη στην ΑΣΚΤ της Αθήνας και, το 1965, έφυγε για τη Ρώμη, όπου σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Accademia di Belle Arti.
Στην πρώτη της ατομική έκθεση στη Ρώμη (1967, Galleria Arflex), παρουσίασε αφηρημένα μονοχρωματικά έργα, τα οποία εκτέθηκαν μετά και στην Αθήνα (1968, Αίθουσα Τέχνης Αθηνών Χίλτον). Από το 1970 στράφηκε προς τις εγκαταστάσεις τριών διαστάσεων. Στην αρχή χρησιμοποιούσε σειρές από ζωγραφικούς πίνακες με αφηρημένα γεωμετρικά σχήματα, σε διάφορες διατάξεις, σαν διαδρομές μέσα στο χώρο. Σταδιακά, οι εγκαταστάσεις της πλουτίστηκαν με γλυπτικά και κατασκευαστικά στοιχεία, διατηρώντας τη γεωμετρική τους λιτότητα, αλλά με μεγαλύτερες δυνατότητες παρέμβασης στο χώρο. Ερευνώντας τη σχέση γεωμετρία-χώρος, οδηγήθηκε σε αρχιτεκτονικούς προβληματισμούς και παρακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικής στο Polytechnic of Central London (1974-1975).
Τα έργα της σχεδιάζονται πάντα λεπτομερώς ανάλογα με το χώρο για τον οποίο προορίζονται, ώστε να εντάσσονται σε αυτόν, όχι μόνο αρχιτεκτονικά, αλλά και νοηματικά. Οι κατασκευαστικές επεμβάσεις μεταμορφώνουν το περιβάλλον, χωρίς να παραβιάζουν το χαρακτήρα του. Συχνά μάλιστα αναδεικνύουν την ειδική ατμόσφαιρα του εκάστοτε τόπου, μέσα από ένα είδος διαλόγου με τις υπάρχουσες υλικές δομές ή με τις παλιότερες λειτουργίες του συγκεκριμένου χώρου.
Στις μεγάλης κλίμακας εγκαταστάσεις της σε εσωτερικούς ή υπαίθριους χώρους, κυρίως από τη δεκαετία του 1980, τα έργα συλλειτουργούν με το χώρο σαν ζωντανές παρουσίες που αναδημιουργούν τις γεωμετρικές διατάξεις ενώ, παράλληλα, ανασύρουν μνήμες από το παρελθόν και διατυπώνουν μια άποψη για το παρόν. Η επιλογή των υλικών (συνήθως από τοπικές πηγές) και η μελετημένη χρήση των τονικών διαβαθμίσεων, της σκιάς και του φωτός, δίνουν μια ποιητική διάσταση στο εικαστικό αποτέλεσμα. Οι φόρμες είναι απολύτως ελεγχόμενες, αλλά δίνουν μια αίσθηση ελευθερίας στο θεατή που κυκλοφορεί γύρω ή μέσα στο έργο.
Έχει κάνει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετείχε σε σημαντικές διεθνείς διοργανώσεις, όπως, μεταξύ άλλων, στην 7η Μπιενάλε του Παρισιού (1971), στη 12η Μπιενάλε του Sao Paulo (1973), και στις περισσότερες διεθνείς Μπιενάλε Χαρακτικής (επί σειρά ετών, Λουμπλιάνα, Κρακοβία, Fredrikstad Νορβηγίας, Τόκυο κ.ά.). Το 1987 δημιούργησε το μόνιμο έργο Σεούλ - 24η Ολυμπιάδα, στο Ολυμπιακό Πάρκο της Σεούλ. Το 2011 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 54η Μπιενάλε της Βενετίας με το έργο-εγκατάσταση Beyond Reform. Το ίδιο έτος τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Τεχνοκριτών (ελληνικό τμήμα της AICA) για το έργο της Ελευσίνα 2010, μια εγκατάσταση-διαδρομή σε επτά κτήρια του παλιού ελαιουργείου της Ελευσίνας, με διάφορα υλικά, ήχο και φως, που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο των Αισχυλείων 2010.