Γεννήθηκε το 1922 στην Πάρο. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1942-1947), ζωγραφική με τον Αργυρό και τον Παρθένη, και χαρακτική με τον Κεφαλληνό, με τον οποίο εξακολούθησε να συνεργάζεται για πολλά χρόνια μετά την αποφοίτησή του. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (εργαστήριο χαρακτικής του Robert Cami, 1951- 1952) και στο College Technique Estienne (1958-1961), όπου ειδικεύτηκε στην τέχνη του βιβλίου και στη χάραξη γραμματοσήμων, με τον René Cottet. Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στην Αθήνα (1958, Κούρος).
Το ζωγραφικό και το χαρακτικό του έργο εξελίσσονται παράλληλα και λειτουργούν συμπληρωματικά. Ο καλλιτέχνης αντιμετωπίζει ισότιμα τις δυο αυτές τέχνες, μελετώντας σε βάθος τις τεχνικές και μορφοπλαστικές δυνατότητές τους. Ωστόσο η σχέση του με τη χαρακτική, την τέχνη που, κατά κανόνα, απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό, συνδέεται και με τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις, σχετικά με τον κοινωνικό και επιμορφωτικό ρόλο της τέχνης. Είναι από τους λίγους Έλληνες χαράκτες που επιδόθηκαν σε όλες τις τεχνικές της χαρακτικής, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα μεγάλη δραστηριότητα στο χώρο του βιβλίου και των γραφικών τεχνών. Από τα χρόνια της συνεργασίας του με τον Κεφαλληνό, συμμετείχε στη δημιουργία του σημαντικού λευκώματος Δέκα Λευκαί Λήκυθοι του Μουσείου Αθηνών (1956) και, έκτοτε, έχει επιμεληθεί και εικονογραφήσει πάνω από 200 βιβλία.
Οι τεχνοτροπικές του επιλογές βασίστηκαν αρχικά στην αφομοίωση στοιχείων από την αισθητική της γενιάς του ’30 και στην κατάκτηση ενός υψηλού βαθμού δεξιοτεχνίας στην απόδοση του ορατού κόσμου. Με τον καιρό διαμόρφωσε το προσωπικό του εικαστικό ιδίωμα, με κύρια χαρακτηριστικά το καθαρό σχέδιο και τη λιτότητα των συνθέσεων, που αναδεικνύουν την ομορφιά της φύσης και των ανθρώπων, στην πιο διαχρονική τους διάσταση.
Από τα βιβλία που εικονογράφησε, ξεχωρίζει η τρίτομη γαλλική μετάφραση των τραγωδιών του Σοφοκλή, με 50 ακουαρέλες (1973, Union Latine d’Editions, Παρίσι) και μερικά πολύ δημοφιλή λευκώματα, όπως τα Μετέωρα (1988) ή τα Αγριολούλουδα (2008). Το πιο πρόσφατο βιβλίο του, με τίτλο Χαρακτική (2010, Σύγχρονη Εποχή), αφιερωμένο στο δάσκαλό του, τον Κεφαλληνό, είναι ένα περιεκτικό λεύκωμα που αναφέρεται στις αρχές της χαρακτικής και της καλλιτεχνικής τυπογραφίας και στον κοινωνικό τους ρόλο.
Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετείχε στις Μπιενάλε του Sao Paulo (1958), της Αλεξάνδρειας (1963) και σε άλλες διεθνείς εκθέσεις (Μόσχα, Βελιγράδι, Λειψία, Παρίσι, Λουγκάνο κ.ά.). Τιμήθηκε κατά καιρούς με βραβεία και επαίνους εντός και εκτός Ελλάδος και, το 1995, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο της καλλιτεχνικής του προσφοράς.
Πέθανε το 2013 στην Αθήνα.