Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1934. Εκεί πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον καλλιτέχνη Βαγγέλη Δράκο. Παράλληλα μυήθηκε στη βυζαντινή αγιογραφία, μέσα από συχνές επισκέψεις στη γειτονική Μονή Βουλκάνου. Μετά τον Εμφύλιο, όπου σκοτώθηκε ο πατέρας του, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με την μητέρα του και τον νεότερο αδερφό του Διονύση.
Σύντομα ήρθε σε επαφή με το θέατρο και άρχισε να δουλεύει στην κατασκευή σκηνικών για διάφορες παραστάσεις. Το 1958 ο διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Κωστής Μπαστιάς του ανέθεσε τη σκηνογραφία και τον σχεδιασμό των κοστουμιών για την Όπερα του Pergolesi Σέρβα Πατρόνα. Η συνεργασία του με την ΕΛΣ συνεχίστηκε ως το 1960, οπότε ξεκίνησε μια σειρά από ταξίδια σε αστικά κέντρα του εξωτερικού για να παρακολουθήσει τις εξελίξεις στο θέατρο και στις εικαστικές τέχνες. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1962 και συνεργάστηκε ως σκηνογράφος στη θεατρική παράσταση «Όμορφη Πόλη» (1962, των Θεοδωράκη, Μποστ και Κακογιάννη). Συνεργάστηκε επίσης στα σκηνικά της ταινίας «Αμέρικα, Αμέρικα» του Η. Καζάν (1963), τα οποία βραβεύθηκαν με Όσκαρ. Το 1964 απέσπασε ο ίδιος το Όσκαρ Σκηνογραφίας για την ταινία «Ζορμπάς» του Μ. Κακογιάννη. Τα επόμενα δέκα χρόνια, μέχρι τη Μεταπολίτευση, παρέμεινε στην Αμερική, όπου σκηνογράφησε πολλά και σημαντικά θεατρικά έργα και κινηματογραφικές ταινίες. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1974 και έως το 1996 συνεργάστηκε με τον Ζυλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη, αλλά και με όλα σχεδόν τα θέατρα και τους καλλιτεχνικούς φορείς της χώρας.
Χάρη στην εικαστική του παιδεία, αντιμετώπισε τη σκηνογραφία ως τρισδιάστατο ζωγραφικό έργο, αποφεύγοντας τις συμπαγείς κατασκευές και επιλέγοντας ελαφρά υλικά, κυρίως χαρτί, πανί, ξύλο, πλαστικό. Στα κοστούμια του αξιοποίησε στο έπακρο τις δυνατότητες των υφασμάτων, επιδιώκοντας παράλληλα την άμεση σύνδεση με το κοινωνικό και ψυχολογικό υπόβαθρο των χαρακτήρων του έργου.
Η ενασχόλησή του με τη ζωγραφική έγινε πιο συστηματική μετά το 1980. Στους πίνακές του κυριαρχούν οι ανθρωποκεντρικές συνθέσεις με έντονη συναισθηματική φόρτιση και εμφανή ίχνη της μαθητείας του στην αγιογραφία. Η θεατρικότητα στο στήσιμο του χώρου και οι στάσεις των σωμάτων δηλώνουν συχνά μια ακραία έκφραση του πάθους.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία και σε ιδιωτικές συλλογές.