Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1879. Από νεαρή ηλικία είχε αρχίσει να δημοσιεύει γελοιογραφίες σε εφημερίδες και περιοδικά. Σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1897-1899) όπου είχε δάσκαλο στο σχέδιο τον Νικηφόρο Λύτρα. Το 1900 πήγε στο Παρίσι, όπου παρέμεινε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του. Εκεί, σπούδασε στην Ecole des Beaux-Arts (1900-1902) με καθηγητή τον Fernand Cormon.
Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με χιουμοριστικά περιοδικά (L'Assiette au Beurre, Frou-Frou, Gil Blas, Le Rire, Le Canard Sauvage, κ.ά.) δημοσιεύοντας γελοιογραφίες και σκίτσα. Ταξίδεψε στη Γερμανία (1907-1909) όπου συνεργάστηκε με περιοδικά και μελέτησε τη χαρακτική. Από το 1909 εγκαταστάθηκε στη Μονμάρτη, συνδέθηκε φιλικά με πρωτοπόρους καλλιτέχνες (Matisse, Maillol, Derain, κ.ά.) και επηρεάστηκε από τον φωβισμό και τον κυβισμό. Το 1914 κατατάχθηκε στη Λεγεώνα των Ξένων και απέκτησε τη γαλλική υπηκοότητα. Μετά το τέλος του πολέμου (1918) εγκατέλειψε τη γελοιογραφία και ξεκίνησε την εικονογράφηση βιβλίων. Εικονογράφησε με χαρακτικά συνολικά περισσότερα από εκατό βιβλία και λευκώματα. Η πρώτη του ατομική έκθεση παρουσιάστηκε στο Παρίσι, στην Γκαλερί “La Licorne” το 1922, με πρόλογο του André Malraux .
Στη ζωγραφική και τη χαρακτική του συγκρότησε ένα προσωπικό ύφος, που ενώ έχει γνώση των νέων ρευμάτων επιμένει στην καλλιέπεια του κλασικισμού. Η θεματογραφία του περιλαμβάνει τοπία, μυθολογικές και ειδυλλιακές σκηνές, γυμνά και νεκρές φύσεις. Από το 1930 σταμάτησε την ζωγραφική και επικεντρώθηκε στη χαρακτική. Μελέτησε τις τεχνικές της λιθογραφίας και οξυγραφίας, προτείνοντας νέους τρόπους χάραξης. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους χαράκτες του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, που επηρέασε με τη διδασκαλία και το έργο του πολλούς ομότεχνούς του.
Δίδαξε αρχικά στην ακαδημία Andre Lhote (1925-1928) και, μετά το 1930, άνοιξε το εργαστήριό του σε σπουδαστές. Πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες που βρίσκονταν στο Παρίσι για σπουδές, όπως ο Π. Ρέγκος, ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Κ. Ηλιάδης και ο Κ. Βυζάντιος, διδάχτηκαν χαρακτική στο εργαστήριό του. Το 1945 εκλέχθηκε καθηγητής στην Ecole des Beaux-Arts στο Παρίσι και το ίδιο έτος έγινε μέλος της γαλλικής Academie des Beaux Arts. Το 1950 εκλέχτηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ατομικές και σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στην Bibliotheque Nationale στο Παρίσι, στις πινακοθήκες του Δήμου Αθηναίων και του Δήμου Ρόδου, στην συλλογή του Τελλόγλειου Ιδρύματος κ.ά.