Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1936 και μεγάλωσε στο Κιλκίς. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με την οικογένειά της το 1945. Ξεκίνησε τη μαθητεία της στη ζωγραφική με δάσκαλο τον Πάνο Σαραφιανό και μετά σπούδασε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στην ΑΣΚΤ της Αθήνας, στο εργαστήριο του Γ. Μόραλη. Αποφοίτησε με έπαινο το 1960. Έκανε επίσης ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στο Παρίσι, όπου έζησε από το 1967 έως το 1970.
Στην πρώτη της ατομική έκθεση (1962, Νέες Μορφές) τα θέματά της ήταν τοπιογραφικά, κυρίως όψεις σπιτιών, με πολύ έντονα χρώματα σε εξπρεσιονιστικό ύφος. Αυτή η περίοδος της δουλειάς της καλύπτει περίπου τη δεκαετία του 1960.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα από το Παρίσι, το 1970, η τέχνη της άλλαξε κατεύθυνση. Έγινε ανθρωποκεντρική, με έμφαση στις γυναικείες μορφές, οι οποίες παρουσιάζονται σαν πορτρέτα, που αντανακλούν είτε τους συμβατικούς κοινωνικούς τους ρόλους είτε την ψυχολογική τους κατάσταση. Η εικόνα σχηματοποιείται και τα εκφραστικά χαρακτηριστικά των προσώπων υπερτονίζονται, χάρη σε μια σκόπιμα «ακατέργαστη» και αντι-νατουραλιστική γραφή που θυμίζει μάσκα. Συχνά οι ειρωνικοί τίτλοι των έργων (H μπεμπούλα, Η χαμηλοβλεπούσα, κλπ.) ενισχύουν την αιχμηρή κριτική διάθεση αυτής της ζωγραφικής, η οποία παρουσιάστηκε με τον χαρακτηριστικό τίτλο Μετά το έτος της γυναίκας (1978, Νέες Μορφές). Μέχρι το τέλος της ζωής της (2006) είχε κάνει πάνω από 100 τέτοια πορτρέτα.
H καριέρα της εξελίχτηκε σε χαμηλούς τόνους. Δεν έκανε πολλές ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε επιλεγμένες ομαδικές. Το 1966 κέρδισε το Β΄ βραβείο ζωγραφικής στον Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό Νέων της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Το έργο της εκτιμήθηκε από το κοινό και την κριτική, ως μια από τις αυθεντικότερες γυναικείες φωνές στην ελληνική ζωγραφική
Το 2000 πραγματοποιήθηκε αναδρομική της έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές. Πέθανε στην Αθήνα το 2006.