Η Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές ιδρύθηκε το 1959, από τον Ανδρέα Προκοπίου, την Διονυσία Προκοπίου και την Τζούλια Δημακοπούλου. Ο τεχνοκριτικός Άγγελος Προκοπίου ήταν καλλιτεχνικός σύμβουλος της γκαλερί και διευθυντής του ομότιτλου περιοδικού, μέχρι το 1963, οπότε αποχώρησε λόγω των υποχρεώσεών του ως καθηγητή ιστορίας της τέχνης στο Ε.Μ.Π. Η σύζυγός του Διονυσία αποχώρησε επίσης. Το 1968, μετά τον θάνατο του Ανδρέα Προκοπίου, ιδρύθηκε νέα εταιρεία με τον ίδιο τίτλο και μέλη τις Τζούλια Δημακοπούλου, Ιωάννα Μεντζενιώτου και Ρίτα Παγκάλου. Από το 1976 συνεργάτης και στη συνέχεια μέλος της εταιρείας ήταν η Μαρία Βασιλείου και από το 1991 η Ελένη Κυπραίου, που αποχώρησε το 2009. Μόνιμοι συνεργάτες έγιναν από το 1991 η Βάσω Χατζηπαράσχου και από το 1999 η Νόρα Σακελαρίδου.
Η πρώτη δεκαετία της λειτουργίας της γκαλερί ήταν επικεντρωμένη στους καλλιτέχνες που, καθένας με τον δικό του τρόπο, συνέβαλαν στη διάδοση της Αφαίρεσης στην Ελλάδα.
Επίσης δόθηκε έμφαση στην οργάνωση της συμμετοχής Ελλήνων καλλιτεχνών σε διεθνείς εκθέσεις, σε συνεργασία με μουσεία του εξωτερικού. Παράλληλα, παρουσιάστηκε στην Αθήνα το έργο Ευρωπαίων και Αμερικανών καλλιτεχνών.
Το φάσμα των δραστηριοτήτων της Αίθουσας Τέχνης Νέες Μορφές υπήρξε ευρύ: Φιλοξένησε πολλές ατομικές εκθέσεις καθιερωμένων και νέων καλλιτεχνών, καθώς και ομαδικές εκθέσεις, στο χώρο της γκαλερί αλλά και σε άλλα εκθεσιακά κέντρα.
Έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στη διοργάνωση θεματικών εκθέσεων, σε συνεργασία με ιστορικούς της τέχνης και επιμελητές. Αυτές οι διοργανώσεις συνοδεύονταν από ενημερωτικούς καταλόγους, διαλέξεις και συζητήσεις, ώστε να διαμορφώνουν αποδέκτες με κριτική στάση απέναντι στις καλλιτεχνικές εξελίξεις.
Μια άλλη σημαντική δραστηριότητα ήταν η διοργάνωση – στο χώρο της ή αλλού - αναδρομικών εκθέσεων καλλιτεχνών που έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής τέχνης.
Το 2009, συμπληρώνοντας 50 χρόνια συνεχούς παρουσίας, η Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές σταμάτησε τη λειτουργία της. Οι βασικοί συντελεστές της αποφάσισαν την ίδρυση ενός οργανισμού (Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης, αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία), με σκοπό την συγκέντρωση αρχειακού υλικού, για την καταγραφή, όσο το δυνατό πληρέστερα, της πορείας της ελληνικής τέχνης από το 1945 έως τις μέρες μας.
Το εκτεταμένο αρχείο των Νέων Μορφών, που με ευλάβεια είχε συγκεντρωθεί όλες αυτές τις δεκαετίες, εντάχθηκε στο υλικό που κατέχει σήμερα το ΙΣΕΤ.